အက္ေဆး၁
ေ၇ာဂါ
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပ်တ္တယ္။ပံုမွန္လည္ပတ္ေနရတဲ့ဘ၀ကိုေပါ့။ဘ၀ဟာသံလံုးတစ္လံုးႀကီးပဲဆိုပါစို ႔ ။ကြၽန္ေတာ္ဟာသစ္သားထြင္းတဲ့စို ႔နဲ ့
ဖဲ့ထုတ္ေနမိသလိုမ်ိဳး။နွာတစ္ဖ်ားေတာင္သာ
ခြင့္မရတဲ့ေန႔ေတြ၊ေျခတစ္လွမ္းေတာင္အ
ေၾကာမရတဲ့ေန႔ေတြ၊တစ္မူးေတာင္ပိုရႈခြင့္မရတဲ့ေန ႔ေတြ၊အဲလိုေန ႔ေတြမွာမုန္ ့ဆီေၾကာ္
ဘယ္ေနမွန္းမသိပါးစပ္နဲ ့တည့္ပါမလား
ဆိုတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ ကိုယ္စိတ္ကူးဟာ
အေရာင္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာကိုယ္ကိုကိုယ္အထင္ႀကီးခဲ့မိသူပါ။သာမန္လူေတြထက္ ပိုေ့ရွေရာက္လိမ့္
မယ္လိုထင္ခဲ့မိသူပါ။တကယ္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္
ဟာသာမန္လူပါပဲ။ဘာမွပိုမထူးတဲ့က်ားကြတ္ကိုအခ်ိန္ကုန္ခံထိုးေနမိဆဲပါပဲ။ ေညာင္းညာ
ကိုက္ခဲေနတဲ့ေန႔ေတြမွာအေတြးေတြသြန္
ေမွာက္ေနဆဲပါပဲ။ဒါေပမယ့္ ရင့္ေရာ္ေနတဲ့
အတိတ္ဒဏ္ရာေတြကိုေတာ့ကြၽန္ေတာ္ပိုင္
ထားတယ္။အလြန္တရာမွခံစားတတ္တဲ့နွလံုးသားကိုကြၽန္ေတာ္ပိုင္ထားတယ္။
တကယ္ကို
ေ၀လည္ေၾကာင္ပတ္နိူင္တဲ့ကံကိုအျပစ္ပံုေန
လို ႔မထူးေတာ့တဲ့ေနာက္ကြၽန္ေတာ္လမ္း
ေလွ်ာတ္တတ္လာခဲ့တယ္။ေနေတာ့အရမ္းပူ
တာေပါ့ေလ။အေဖာ္မရွိေတာ့အားငယ္မိတာ
ေပါ့ေလ။ဒါေပမယ့္ဒါေတြကရိုးေနၿပီပဲ။ဒီေတာ့
ရိုးရိုးသားသားပဲဦးေနွာက္ကိုသူငယ္ခ်င္းလုပ္
ၿပီးနွလံုးသားကိုအလုပ္အေကြၽးျပဳေနမိတယ္။
မွားပါေစ။အမွန္တရားကြၽန္ေတာ္ကိုသနားလာတဲ့အထိ။ကြၽန္ေတာ္အ၀တ္မလဲေသးဘူး။
ယုတိဆြအဆံုးပုတ္ေစာ္နံေနရင္ေတာင္အဲဒီ
ကိုယ္က်င့္တရားကိုကြၽန္ေတာ္ဆင္ျမန္းထားဦးမယ္။အသိေခၚက္ခက္အ၀င္နတ္တဲ့ေကာင္
လိုကဲ့ရဲ႕ၾကပါေစဦး။ကိုယ္အိုးနဲ ့ကိုယ့္ဆန္
ကြတ္တိက်ေနဖို ႔ပဲလိုလားပါတယ္ေလ။
ဘ၀ဟာရာဇ၀င္ထဲက ငတတ္ျပားလို
ေ၇ႊတိုက္စိုးလည္းတစ္ခါမွမျဖစ္ခဲ့သလို ေမာင္
ေပၚက္က်ိဳင္းလိုမ်ိဳးဘယ္နဂါးမင္းကိုမွလည္းနိူင္ေအာင္မတိုက္နိူင္ေသးဘူး။ဒီေတာ့ကႊန္ေတာ္
ဟာပံုျပင္ထဲကအပ်င္းႀကီးတဲ့ယုန္တစ္ေကာင္ပဲဆိုေတာ့နပိုလီယံလိုမ်ိဳးအမွတ္မထင္ဘဲစစ္
ရႈံးခဲ့တာေတြမ်ားၿပီး။ေနာက္ဆံုးဟစ္တလာလို
ကိုယ္ကိုကိုယ္သတ္ေသရမယ္ကိန္းကိုဆိုက္လို႔။ဒီေတာ့ေနာက္ဆံုးလိုရ္င္္္္းေျပာရရင္ေတာ
့ဗ်ာ။အ၇ံႈးကိုမွအင္မတန္ျမတ္နိူးေနတဲ့ကြၽန္
ေတာ္လိုေကာင္ကိုျပဇတ္သြင္းေစခ်င္မိတာ
ပါပဲ။
26.6.14
Minsetwai
ဲ
ေ၇ာဂါ
ကြၽန္ေတာ္စိတ္ပ်တ္တယ္။ပံုမွန္လည္ပတ္ေနရတဲ့ဘ၀ကိုေပါ့။ဘ၀ဟာသံလံုးတစ္လံုးႀကီးပဲဆိုပါစို ႔ ။ကြၽန္ေတာ္ဟာသစ္သားထြင္းတဲ့စို ႔နဲ ့
ဖဲ့ထုတ္ေနမိသလိုမ်ိဳး။နွာတစ္ဖ်ားေတာင္သာ
ခြင့္မရတဲ့ေန႔ေတြ၊ေျခတစ္လွမ္းေတာင္အ
ေၾကာမရတဲ့ေန႔ေတြ၊တစ္မူးေတာင္ပိုရႈခြင့္မရတဲ့ေန ႔ေတြ၊အဲလိုေန ႔ေတြမွာမုန္ ့ဆီေၾကာ္
ဘယ္ေနမွန္းမသိပါးစပ္နဲ ့တည့္ပါမလား
ဆိုတာမ်ိဳးဆိုေတာ့ ကိုယ္စိတ္ကူးဟာ
အေရာင္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာကိုယ္ကိုကိုယ္အထင္ႀကီးခဲ့မိသူပါ။သာမန္လူေတြထက္ ပိုေ့ရွေရာက္လိမ့္
မယ္လိုထင္ခဲ့မိသူပါ။တကယ္ေတာ့ကြၽန္ေတာ္
ဟာသာမန္လူပါပဲ။ဘာမွပိုမထူးတဲ့က်ားကြတ္ကိုအခ်ိန္ကုန္ခံထိုးေနမိဆဲပါပဲ။ ေညာင္းညာ
ကိုက္ခဲေနတဲ့ေန႔ေတြမွာအေတြးေတြသြန္
ေမွာက္ေနဆဲပါပဲ။ဒါေပမယ့္ ရင့္ေရာ္ေနတဲ့
အတိတ္ဒဏ္ရာေတြကိုေတာ့ကြၽန္ေတာ္ပိုင္
ထားတယ္။အလြန္တရာမွခံစားတတ္တဲ့နွလံုးသားကိုကြၽန္ေတာ္ပိုင္ထားတယ္။
တကယ္ကို
ေ၀လည္ေၾကာင္ပတ္နိူင္တဲ့ကံကိုအျပစ္ပံုေန
လို ႔မထူးေတာ့တဲ့ေနာက္ကြၽန္ေတာ္လမ္း
ေလွ်ာတ္တတ္လာခဲ့တယ္။ေနေတာ့အရမ္းပူ
တာေပါ့ေလ။အေဖာ္မရွိေတာ့အားငယ္မိတာ
ေပါ့ေလ။ဒါေပမယ့္ဒါေတြကရိုးေနၿပီပဲ။ဒီေတာ့
ရိုးရိုးသားသားပဲဦးေနွာက္ကိုသူငယ္ခ်င္းလုပ္
ၿပီးနွလံုးသားကိုအလုပ္အေကြၽးျပဳေနမိတယ္။
မွားပါေစ။အမွန္တရားကြၽန္ေတာ္ကိုသနားလာတဲ့အထိ။ကြၽန္ေတာ္အ၀တ္မလဲေသးဘူး။
ယုတိဆြအဆံုးပုတ္ေစာ္နံေနရင္ေတာင္အဲဒီ
ကိုယ္က်င့္တရားကိုကြၽန္ေတာ္ဆင္ျမန္းထားဦးမယ္။အသိေခၚက္ခက္အ၀င္နတ္တဲ့ေကာင္
လိုကဲ့ရဲ႕ၾကပါေစဦး။ကိုယ္အိုးနဲ ့ကိုယ့္ဆန္
ကြတ္တိက်ေနဖို ႔ပဲလိုလားပါတယ္ေလ။
ဘ၀ဟာရာဇ၀င္ထဲက ငတတ္ျပားလို
ေ၇ႊတိုက္စိုးလည္းတစ္ခါမွမျဖစ္ခဲ့သလို ေမာင္
ေပၚက္က်ိဳင္းလိုမ်ိဳးဘယ္နဂါးမင္းကိုမွလည္းနိူင္ေအာင္မတိုက္နိူင္ေသးဘူး။ဒီေတာ့ကႊန္ေတာ္
ဟာပံုျပင္ထဲကအပ်င္းႀကီးတဲ့ယုန္တစ္ေကာင္ပဲဆိုေတာ့နပိုလီယံလိုမ်ိဳးအမွတ္မထင္ဘဲစစ္
ရႈံးခဲ့တာေတြမ်ားၿပီး။ေနာက္ဆံုးဟစ္တလာလို
ကိုယ္ကိုကိုယ္သတ္ေသရမယ္ကိန္းကိုဆိုက္လို႔။ဒီေတာ့ေနာက္ဆံုးလိုရ္င္္္္းေျပာရရင္ေတာ
့ဗ်ာ။အ၇ံႈးကိုမွအင္မတန္ျမတ္နိူးေနတဲ့ကြၽန္
ေတာ္လိုေကာင္ကိုျပဇတ္သြင္းေစခ်င္မိတာ
ပါပဲ။
26.6.14
Minsetwai
ဲ
No comments:
Post a Comment
ေကာ္မန္ ့ေလးေတြခ်န္ျပီးေတာ့လည္းအၾကံေပးခဲ ့ႏူိင္ပါတယ္