မင္းဆက္​​ေဝ=စနစ္​မ႐ွီ​ေသာဝါက်မ်ား၅

မင္းဆက္​​ေဝ=အဇၥဴတၱ႐ိုင္း
စနစ္​မ႐ွိ​ေသာဝါက်မ်ား ၅

ငါဟာ တိတ္​တဆိတ္​ငို​ေႂကြးခဲ့ရသူပါ...
တကယ္​​ေတာ့
အခ်စ္​ဆိုတာ ငို​ေႂကြးဖို႔သက္​သက္​ပဲလား
အဲဒီမ်တ္​ရည္​​ေတြနဲ႔ပဲ
ငါကဗ်ာစပ္​ခဲ့မိတယ္​...........။
(ငါ့ရင္​ခြင္​မွာ တစ္​​ေရးအိပ္​ခြင့္ နင္​မလို္​လား​ေပမယ့္
နင့္ဆံႏြယ္​​ေတြကို နမ္း႐ိႈက္​ခြင့္ရဖို႔ ငါလိုလား​ေနမိတယ္​
ငါ့ပခံုးကိုမွီၿပီး စကားတီးတိုး​ေျပာဖို႔ နင္​မ​ေတာင့္တ​ေပမယ့္
နင့္လတ္​တစ္​ဖတ္​ကိုဆြဲၿပီး ခ​ေယာင္းလမ္းကိုျဖတ္​ဖို႔ ငါ​ေတာင့္တတယ္​
ငါကဗ်ာ​ေတြကိုတယုတယ သိမ္းထားဖို႔ နင္​မမက္​​ေမာ​ေပမယ့္
နင့္ရဲ႕အျပံဳးတစ္​ခုကို ငါ့ရင္​မွာ သိုဝွတ္​ထားဖို႔ ငါမက္​​ေမာမိတယ္​
ငါရဲ႕မ်တ္​ဝန္းအိမ္​ စကားကို ဘာသာျပန္​ဖို႔ နင္​မႀကိဳးစား​ေပမယ့္
နင့္ဆု​ေတာင္းတိုင္းကို ျဖည့္ဆည္း​ေပးႏိူင္​ဖို႔ ငါႀကိဳးစားတယ္​
ငါ့ရဲ႕အမွတ္​တရ​ေတြကို နင္​လြယ္​လြယ္​ ဖ်တ္​သိမ္းလိုက္​​ေပမယ့္
နင့္ရဲ႕ရနံကစ အရိပ္​အဆံုး အကုန္​ ငါ အျမတ္​တႏိူးသိမ္းထားတယ္​။)
အဲဒီလို​ေပါ့
ကဗ်ာဆရာတစ္​​ေယာက္​ဟာ
အခ်စ္​ကို လိုတာထက္​ပိုၿပီး
ခံစားတတ္​ခဲ့တယ္​....။
ဒါ​ေၾကာင့္
ငါဆိုတဲ့​ေကာင္​ဟာ
​ေရ ၾကည္​ တစ္​​ေပၚက္​ျဖစ္​​ေနရင္​​ေတာင္​
သူ႔ရဲ႕လက္​ခုတ္​တြင္းထဲ
မိုက္​႐ူးရဲၿပီး ခုန္​ဆင္း​ေနဦးမယ္​ကြယ္​...........​။
(ဆက္​ရန္​႐ွိသည္​။)