စာေရးဆရာႏွင့္စာဖတ္ျခင္း စာေရးဆရာဟူသည္ စာအုပ္ထဲကအတိုင္း လိုက္လုပ္စရာမလို သိဖို ့၊ဗဟုသုတရဖို ့အတြတ္သာ စာကိုမ်ားမ်ားဖတ္ရမွာ ျဖစ္သည္။ ယခုလက္ရွိေပၚက္ေရာက္ေအာင္ျမင္ေနေသာ စာေရးဆရာမွန္သမွ်သည္ စာဖတ္၀ါသနာၾကီးလွပါသည္ဟူေသာသူမ်ားထက္ ဆယ္ဆမကစာဖတ္ခဲ ့သူမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို ့စာေပေလ့လာဆည္းပူးမူႏွင့္ပတ္သတ္ျပီး အင္း၀ေခတ္စာဆိုေက်ာ္ရွင္မဟာရဌသာရ ကသု။စိ၊ပု၊ဘာ၊၀ိ၊လိ၊သိ၊ဇာ အကၡရာရွစ္လံုးကို ေန ့တိုင္းေလ့လာဖို ့ ကဗ်ာစပ္ဆိုသြားခဲ ့သည္။ထိုအဓိပၸာယ္မွာ သုမွာ သုေဟယ် =ၾကားနာရာ၏ စိမွာ စိေႏာၱယ်=ၾကံစည္ရာ၏ ပုမွာ ပုေစၦယ်= ေမးျမန္းရာ၏ ဘာမွာ ဘာေသယ်= ေျပာဆိုရာ၏ ၀ိမွာ ၀ိစာေရယ်= စူးစမ္းဆင္ျခင္ရာ၏ လိမွာ လိေစယ်= ေရးသားရာ၏ သိမွာ သိေကၡယ်= ေလ့က်င့္ရာ၏ ဇာမွာ ဇာေရယ်= ႏူတ္ငံုေဆာင္ရာ၏တို ့ပင္ျဖစ္သည္။ စာေပပညာသည္ လြန္စာြက်ယ္၀န္း၏ နတ္ရႈိင္း၏ခက္ခဲ၏ လ်ိဳ၀ွတ္ဆန္းၾကယ္၏ ထိုေၾကာင့္ဗဟုသုတ အနည္းငယ္ႏွင့္ ရပ္တန္ ့မေနသင့္ေခ်။ ဆက္ျပီးမ်ားသထက္မ်ားေအာင္ ၊သိေအာင္အားထုတ္သင့္ေပသည္။ ထိုသို ့အားထုတ္ရာတြင္လည္း တဆင့္စ ကားကိုအမ်ားဆံုးအားကိုးရမည္။ ထိုတဆင့္စကားမွာလည္းစာအုပ္ထဲမွာရွိေနျခင္းေၾကာင့္ စာအုပ္မ်ားစာြကိုဖတ္ရေပမည္။ ထိုသို ့စာဖတ္ရာတြင္ ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္က သူ၏စာဖက္သူမ်ားစာအုပ္တြင္ စာေပမွာသံုးမ်ိဳးရွိသလို စာဖတ္သူမွာလည္းသံုးမ်ိဳးရွိသည္ဟုဆိုသည္။ စာေပ(၃)မ်ိဳးမွာ ကြမ္းယာႏွင့္တူေသာစာေပ ၾကံႏွင့္တူေသာစာေပ ႏူိ ့မလႈိင္ႏွင့္တူေသာစာေပတို ့ျဖစ္သည္၊ ကြမ္းယာႏွင့္တူေသာစာေပမွာ ၀ါးျပီးလွ်င္အရည္ေ၇ာအဖတ္ေရာေထြးထုတ္ရသည္။ ဘာမွမ်ိဳခ်လို ့မရေခ်။ ထို ေၾကာင့္ယင္း စာေပကို ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာ ဘာမွအေထာက္အကူမျပဳဟုဆို၏ၾကံႏွင့္တူေသာစာေပမွာ ၀ါးျပီးလွ်င္အရည္ကိုမ်ိဳခ်ရျပီး အဖတ္ကို ေထြးထုတ္ရသည္။ ယင္းစာေပသည္ ေလာကီ ၾကီးဟြးေရးအတြတ္သာ အေလးထားျပီး ေလာကုတၱရာႏွင့္သံသရာအတြတ္ေတာ့အသံုး မ၀င္ေခ်။ ႏူိ ့မလႈိင္ႏွင့္တူေသာစာေပမွာမူ အရည္ေရာအဖတ္ပါႏွစ္မ်ိဳးစလံုးမ်ိဳခ်ရေသာေၾကာင့္ ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာႏွင့္ သံသရာအတြတ္ ပါေကာင္းေလရာယင္းစာေပမ်ိဳးကိုေရြးဖတ္ရမည္ဟူ၏ သို ့ေသာ္ စာၾကီးေပၾကီးမွာ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ကိုင္ဖတ္ဖို ့မလြယ္ကူေခ် ။ စာဖတ္ျခင္းမွာစာဖတ္သင္ရေသးသည္။ စာတစ္ခါမွ မဖတ္ဖူးေသာ လူတစ္ေယာက္ကို အလြန္တရာမွေလးနတ္ေသာ က်မ္းစာအုပ္မ်ားေပးဖတ္လိုက္လွ်င္ ႏာြးကိုပလာတာေက်ြးသ လိုသာျဖစ္ျပီး စာကိုမုန္းတီးသာြးေပလိမ့္မည္။ ထိုေၾကာင့္စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ စာဖတ္ခါစအခ်ိန္တြင္ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ကိုေရြးခ်ယ္ ဖတ္ႏူိင္ေပသည္။