Snow Hninn...သို႔

အ႐ူးတစ္ေယာက္၏ကဗ်ာမ်ား(၁၇)
Snow Hninn....သို႔

တကယ္ေတာ့ ငါဟာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ပဲေလ
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း လူေတြႏူတ္ဖ်ားမွာ ေပ်ာက္သာြးလိမ့္မယ္
တကယ္ပဲ လူေတြအတြတ္
ငါဟာ ဘာဆိုဘာမွမဟုတ္ေသးတဲ့ ငခြၽတ္
အဲဒီငခြၽတ္မွာ သူတို႔အတြတ္သတိရတမ္းတျခင္းေတြ႐ွိတယ္...။
ကဗ်ာသူငယ္ခ်င္းေလး သူဟိုဘက္မွာအဆင္ေျပပါေစ...
သူ အိမ္မက္မွာ လက္ေတြ႔ျဖစ္ႏိူင္ပါေစ
ဘဝအေမာေတြအတြတ္ ကဗ်ာတို႔နဲ႔လည္း ေခြၽးသိပ္ႏိူင္ေစ
အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ ေလွကားေတြ တတ္လွမ္းလို႔ ေအာင္ပန္းယူႏိူင္ေစ
ငါနဲ႔ အမွတ္တရတစ္ခ်ိဳ႕ေတြကိုလည္း သတိရႏိူင္ေစ...လို႔
ေဟာ့ဒီ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ပ်ားရည္ေလာင္းၿပီး
သူထံပါးလို႔ လက္ေဆာင္စကားလည္း ပါးလိုက္တယ္...။
ႏွင္းဆိုတာ ေနေရာင္ၾကားမွာ မေပ်ာက္ျပယ္တဲ့တစ္ခါေတာ့ ႐ွိဦးမွာ
လူဘဝဟာလည္း ေနတတ္ေတာ့အက်ယ္ႀကီးပါ
အရည္အခ်င္းျပည့္ဝသူအတြတ္ မေနရဲစရာ ေနရာမ႐ွိ
ဘဝကို ရရာလက္နတ္စြဲကိုင္ ေတာ္လွန္ရဲသူအတြတ္
ႀကီးျမတ္ေသာ လက္နတ္ဂုဏ္အဂၤါမ႐ွိ
ေဟာ့ဒီရဲ႕ အေမွာင္တိုက္ၾကားမွာ
ႏွင္းတစ္ပြင့္ေလာက္ ေအးခ်မ္းႏိူင္တာမ႐ွိ...။
ကဗ်ာသူငယ္ခ်င္းေရ...
မင္းလက္နဲ႔ ေရးစြမ္းတဲ့ကဗ်ာေတြေလာက္
ငါတို႔ကို သတိရစြမ္းေပးႏိူင္ေသာအရာလည္း မ႐ွိ
ထိုအတူပဲ
ငါ မင္းကိုေပးႏိူင္ခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္
ေဟာ့ဒီကဗ်ာေလာက္
နယ္ေျမျခားမွာ
အေကာင္းဆံုေသာ လက္ေဆာင္ဟူသည္..မ႐ွိ။
Nov.8.2016
Minsetwai