ကဗ်ာေတြရဲ႕ကဗ်ာ

အ႐ူးတစ္ေယာက္၏ကဗ်ာမ်ား (၃၁)
ကဗ်ာေတြရဲ႕ကဗ်ာ

အယူအဆခပ္ျပင္းျပင္းနဲ႔ အဆိပ္ခတ္ထားေသာကဗ်ာမ်ား
မႈန္မႈန္ဝါးဝါးနဲ႔ ေ့႐ွတန္းထြက္လာခဲ့ၾကၿပီ
အိမ္မက္လည္းမပါ၊ေမ်ာ္လင့္ခ်က္လည္းမပါ
အသံလည္းမ႐ွိ၊ခံစားခ်က္လည္းမသိ
က်ိဳ႕တို႔က်ဲတဲနဲ႔ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔
လိမၼာပါးနပ္ခ်င္ေယာင္လည္း ေဆာင္ၾက
ပရိယာရ္ကင္းမဲ့စာြနဲ႔ က်က္သေရ႐ွိဟန္လည္းေဆာင္ၾက
အဲဒီကဗ်ာေတြက သူတကာၾကားမွာ
ေျမာက္ႂကြ၊ေျမာက္ႂကြ....။
တစ္ခ်ိဳ႕က
ရည္စားစာလည္း ကဗ်ာ
တရားစာလည္း ကဗ်ာ
ဆံုးမစာလည္း ကဗ်ာ
ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔စကားထာေတြကလည္း..ကဗ်ာ
ဖတ္လို႔ေကာင္းေနတာလည္း ကဗ်ာ
ဆိုေနၾကေတာ့
အမ်ားသံုးအိမ္သာထဲက စာတစ္ခ်ိဳ႕ဟာလည္း...ကဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း
သစ္ရြက္ေတြလို ေမွးမွိန္ေႂကြက်
တန္းမွာခ်ိတ္တင္ က်န္ရစ္ခဲ့မွ
အသက္႐ွင္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆိုတာ
ၾကာြးဝါမူေသေနတဲ့ မ်တ္ႏွာမြဲေတြမွန္း
႐ုတ္တရတ္ သိလာၾကမွ
ကဗ်ာဆိုတာ
ဘယ္သူမွ မထင္မွတ္တဲ့ မ်တ္လွည့္ဆရာ။
Nov22.2015
Minsetwai