တဒဂၤတို႔ထိမိတဲ့ အျဖဴ

တဒဂၤတို႔ထိမိတဲ့ အျဖဴ

ေဝေဝဝါးဝါး အိမ္မက္ေတြေပၚမွာ
ငါ လ်ွာအရသာ ခံေနတဲ့သူေတာ့မဟုက္
လိမ့္က်တာေတာ့ က်မွာေပါ့
လိမ့္ခ်င္ရာလိမ့္ဆိုၿပီး (ေဂၚလီလံုးေလးလို)
က်င္းထဲဝင္သာြးရင္ေတာ့ အေကာင္းသား။
ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းေနတာထက္
ပိုေကာင္းတဲ့ ေနရာမ်ား ႐ွိေလမလား
ကံကို ေခါစာပစ္ခဲ့သူအတြက္
ေန႔စဥ္ဗိုလ္လုပြဲပါပဲ (ေန႔စဥ္႐ႈံးတယ္)
အမွန္ေျပာရင္ ရြာျပင္ထုတ္ခံရတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ
တရားမွန္ရင္ နတ္ေစာင့္တာ ဟုက္ပါ့မလား
အမွန္ေျပာရင္ မုသားပဲ သစၥာ။
အဲဒီကစလို႔ စိတ္႐ွိလက္႐ွိ ေပၚက္ကြဲပစ္လိုက္တဲ့အခါ
မတရားမူေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳပစ္လိုက္တဲ့အခါ
ေအာင့္အီးထားတဲ့ ေမာဟေတြကို အန္ခ်ပစ္လိုက္တဲ့အခါ
သစၥာတရားကို ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့
ေလာကႀကီးကို ဟားတိုက္ရယ္ေမာပစ္လိုက္တဲ့အခါ
(သို႔)
ခပ္ရဲရဲ နမ္း႐ႈိက္ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ
စိတ္ထဲမွာ ႐ွင္းလင္းသာြးတဲ့
အျဖဴေရာင္နယ္ေျမတစ္ခုကို ေရာက္ခဲ့တယ္။
စိတ္ခ်မ္းသာမူဟာ လည္မွာစြတ္ထားတဲ့ ႀကိဳးတစ္ကြင္းလို
ခလုတ္ႏွိတ္မွားတဲ့ ေတးတစ္ပုဒ္လို
ငါး႐ွည့္လက္ထဲ ကိုင္ထားရသလိုလိုနဲ႔
စိတ္ထဲမွာ မ်တ္စိတစ္မွိတ္စာပဲ ၾကာခဲ့တယ္။
ၿပီးေတာ့လည္း
ဒီဘက္ကမ္းက ျပန္လာဖို႔ေခၚေတာ့
ကိုယ့္အိပ္မက္ ကိုယ္ျပန္ေခၚက္သိမ္းခဲ့ရေပါ့။
Dec31.2012
Minsetwai

posted from Bloggeroid